"Patrz jak kręcą" - idealna mieszanka kryminału i komedii

Morderstwo i nieoczekiwane zwroty akcji w środowisku artystycznej bohemy londyńskiego West Endu z lat 50. XX wieku. Piękne wnętrza teatrów, charakterystyczna moda i niepowtarzalna atmosfera świata, do którego wkracza zbrodnia, a za nią para co najmniej wątpliwie dobranych śledczych. Znakomite połączenie najlepszych tradycji klasycznego kryminału i błyskotliwej komedii pełnej celnych puent i szybkich żartów rodem ze stand-upu.


Na West Endzie w latach 50-tych, w trakcie prac nad przygotowaniem filmowej wersji głośnej sztuki, ginie jeden z kluczowych członków ekipy. Sprawą morderstwa zajmują się zmęczony życiem inspektor Stoppard (Sam Rockwell) oraz młoda, entuzjastyczna funkcjonariuszka Stalker (Saoirse Ronan). Ten pozornie niedopasowany duet zostaje wrzucony w wir kryminalnych wydarzeń, kiedy podejmuje się ryzykownego śledztwa, którego celem jest rozwikłanie mrocznej tajemnicy londyńskiego teatru.

"Patrz jak kręcą" to klasyczna zagadka morderstwa. Jest tu wiele postaci, których losy chce się śledzić i je poznawać. Wszystkie są niesamowicie dramatyczne, przerysowane i ciekawe, a każdy aktor świetnie się sprawdza i prezentuje w swojej roli. Ten film daje widzowi wszystko, czego oczekuje się od takiego gatunku – twierdzi Saoirse Ronan. – Fabuła jest kompletnie odjechana, ma też kilka mocnych momentów – dodaje Sam Rockwell, czyli zrzędliwy główny detektyw Stoppard.

I chociaż akcja rozgrywa się w otrząsającej się z wojny Wielkiej Brytanii stojącej u progu rewolucji seksualnej, to twórcy zarysowali ją lekko i dowcipnie, jak na te mroczne czasy. A osadzając ją w teatrze przy okazji celebracji setnego wystawienia pewnej sztuki, przydali jej pociągającej, artystycznej atmosfery. Oto kryminał w iście angielskim stylu, pełen angielskiego, absurdalnego poczucia humoru oraz niezwykłego klimatu, który tworzyła bohema z tamtych lat.



Ale świat teatru to tylko jedno oblicze "Patrz jak kręcą". Drugie stanowi błyskotliwa wariacja na temat kryminalnego buddy movie, który wyraźnie kontrastuje z tym pierwszym. Saoirse Ronan i Sam Rockwell grają funkcjonariuszkę Stalker (nieopierzonego, lecz zaangażowanego i pełnego pasji żółtodzioba) oraz inspektora Stopparda (zmęczonego życiem, znużonego pracą starego wyjadacza), którzy prowadzą sprawę morderstwa. Pozornie niedobrani główni bohaterowie muszą pokonać dzielące ich różnice, aby złapać zabójcę.

W gruncie rzeczy historia Stopparda i Stalker jest więc opowieścią o partnerstwie i pracy zespołowej – niezbędnej, aby osiągnąć sukces. – Początkowo żadne z nich nie przypuszcza, że ta współpraca może się dobrze ułożyć. Ale pod koniec jest już znacznie ciekawiej. A po drodze bardzo śmiesznie – mówi reżyser, Tom George. – Niespodziewanie oboje zmieniają siebie nawzajem. On pomaga jej trochę dorosnąć, a ona pomaga mu przywrócić żywiołowość i energię, które kiedyś miał – dodaje Saoirse Ronan.


Dodatkowy smaczek stanowi wymarzona wręcz scenografia, którą sprezentowała twórcom... pandemia. Większość filmu została bowiem nakręcona podczas drugiego lockdownu, co oczywiście wiązało się z licznymi utrudnieniami, ale jednocześnie pozwalało realizować zdjęcia w miejscach, które w normalnych okolicznościach byłyby nieosiągalne. "Patrz jak kręcą" był więc kręcony w prawdziwych londyńskich teatrach oraz licznych unikalnych wnętrzach. Ekipa odpowiedzialna za wygląd filmu stworzyła prawie siedemdziesiąt scenografii w londyńskich teatrach, salach muzycznych, studiach filmowych w Twickenham i Bovingdon, szkole, kawiarni, dwóch pubach, restauracji, Freemason Masonic lodge, Windsor Great Park i oszałamiającej londyńskiej posiadłości należącej niegdyś do Richarda Attenborougha. Wielbiciele teatru będą zachwyceni, ale nawet laicy z pewnością poczują ten niepowtarzalny klimat.